ممکن است والدین بچه‌ها را از داشتن گوشی تلفن همراه محروم کنند، اما بعضی ابزارهای زندگی خیلی سریع آنقدر فراگیر می‌شوند که سخت می‌شود برای یک نوجوان توجیه کرد که همه داشته باشند و تو نداشته باش.
شاید ۱۰ سال پیش این کار شدنی بود اما فراگیری تلفن همراه باعث این شد این ابزار به یک هنجار تبدیل شود. نکته خیلی مهم در استفاده از موبایل مساله سن و آسیب احتمالی‌ای است که به مغز می‌رسد. این تشعشعات در سال‌های رشد مضر هستند و احتمال آسیب به بافت‌های مغزی در این گروه سنی بیشتر است بنابراین عوامل گوناگونی وجود دارند که ممکن است برای بزرگ‌ترها نگران‌کننده باشند.
سال‌ها پیش مساله کنترل جدی موبایل در مدارس مطرح بود. بسیاری از اولیای مدرسه اعتقاد داشتند در صورت استفاده دانش‌آموزان از موبایل تمرکز کافی برای استفاده از کلاس نخواهند داشت.
در حال حاضر جای تامل دارد که با فراگیر شدن آن، آنها چگونه با این پدیده برخورد می‌کنند. شاید آنها هم مجبور باشند موبایل را به عنوان یک ابزار بدیهی در کنار دانش‌آموزان بپذیرند. در عین حال نمی‌توان گفت این پدیده صرفا منفی است.
در بسیاری مواقع به عنوان یک ابزار کنترلی توسط پدر و مادرها استفاده می‌شود. اینترنت و موبایل می‌توانند آدم‌هایی که ظاهرا کنار هم هستند، از یکدیگر دور بکنند اما برای همه اینها با روشنگری و گفت‌وگو راه‌حل‌هایی پیدا می‌شود؛
اینکه بچه‌ها ساعت‌های خاصی یا در حضور والدین از گوشی‌هایشان استفاده کنند. یا مثلا خانواده‌ها قرار بگذارند ساعت‌هایی تمام این ابزارها خاموش باشند تا اعضای خانواده کنار هم باشند.
دکتر شیوا دولت‌آبادی، روا‌ن‌شناس
