من میخواستم بگم که دختری هستم ۲۴ ساله و شدید تو این روزا تنها شدم. میل به زندگیم اومده پایین. میخوام تو زندگیم تغییری وارد کنم از آقایی ۲۹ ساله یه جورایی خوشم اومده، میخوام بهش بفهمونم به نظر شما اگه این موضوع رو رک بگم چی میشه؟ اصلا این خوبه که من بهش پیشنهاد بدهم؟
نمیشه که همیشه منتظر پیشنهاد آقایان بود. ولی از آینده اش میترسم که خدای نکرده اگه قبول کرد اینو به روم نیاره! حالا میگین چی کار کنم؟ نگوئید زیادی جوان هستم چون دو برابر سنم سختی کشیدم. الان هم یه مونس میخوام همین. از تنهایی خسته ام. با دلم چی کار کنم؟
اول از همه اینکه، آینده مال مسن ها است که بنشینند از کارهایی که در گذشته انجام دادند یا افسوس کارهایی که نکردند را مرور کنند. نترس از اما و اگر زندگی… برو و به خواسته های انسانی ات با قدرت و تلاش شخصی خودت، دسترسی پیدا کن.
لازم نیست مستقیم و آشکار درخواست آشنایی بدهی. در قدم اول نشان بده که توجه ات را جلب کرده … اگر هنوز خجول یا معذب بود در قدم بعدی، شروع به گفتگو یا تماس و مطرح کردن علاقه ات در شبکه های اجتماعی به او است. با یافتن نقطه مشترک در سلیقه یا درس یا کار، مسیر آشنایی و کنجکاوی ایجاد می شود. خلاصه اینکه باید زحمت بکشی … ریسک کنی و مردانه قدم برداری.
یادت باشد که هر انسان، سلیقه و میل و علاقه خاص خودش را دارد. برای همین اگر هم نشد یا نخواست برو به سمت یک مرد دیگر که فکر می کنی برایت جذاب و خوشایند و دوست داشتنی است و با معیارهایت همسو…
شما از میان صدها نفر ایشان را پسندیدی. او هم حق دارد بپسندند یا نپسندد. به همین سادگی… هویت شما و جذابیت شما ربطی به ملاک هیچکس ندارد جز آن فردی که شما را دوست داشتنی می یابد.
