لبخند بزنید، شما مقابل چراغ راهنمایی هستید
کتاب آیین‌نامه قطوری که شب امتحان رانندگی یک‌بار برای همیشه می‌خوانیم و آن را می‌بندیم، اصول و قواعد گاز، ترمز، کلاژ، فرمان، راهنما و آینه‌های ماشین، چطور دنده عقب بگیریم و سنگین‌چین برویم و از فرعی وارد اصلی شویم، رعایت سرعت مجاز و غیرمجاز و تمام آن چیزی که در ۱۰ جلسه کلاس‌های آموزش رانندگی یاد می‌گیریم و کمی بعد، پشت فرمان ماشین رعایت می‌کنیم؛ از ما یک راننده خوب نمی‌سازد.
ما باید بدانیم شأن و رفتار یک راننده خوب کدام است. باید بلد باشیم در طول مدت رانندگی، شبیه به هر جای دیگری، رفتارهای مناسب و درست داشته باشیم تا راننده‌های دیگر و تمام آن اتومبیل‌‌هایی که کنار ما در خیابان‌ها و جاده‌ها هستند، از خطراتی که رفتار نادرست ما تهدیدشان می‌کند، جان سالم به در ببرند. واقعیت این است که تا وقتی رفتار رانندگی را یاد نگیریم، حتی اگر قهرمان مسابقات ریس و رالی هم باشیم، بازهم یک راننده خوب نیستیم.
قانون اول
مربی‌‌های کلاس آموزش رانندگی، در همان جلسات اول یک درس مهم به شاگردانشان می‌دهند؛ هیچ راننده‌ای در اطراف شما درست رانندگی نمی‌کند و شما باید خودتان مواظب رانندگی اشتباه راننده‌های دیگر باشید. این نکته شاید در همان جلسات اول و روزهای اول رانندگی، مهم و منطقی به نظر بیاید اما به مرور شما را به راننده‌ای تبدیل می‌کند که همیشه خودش را محق می‌داند و ممکن است یک‌جاهایی با همین حق به جانب بودن، دردسرهای زیادی را درست کند.
پس بیایید لحن مربی خود را در ذهن عوض کنید؛ شما مسوول ماشین خودتان و تمام اتومبیلهای اطراف هستید. رفتار درست شما امنیت می‌آورد، اما حق اضافه‌ای به شما نمی‌دهد. پس طلبکار نباشید و اگر حین رانندگی اشتباهی کردید، یک معذرت‌خواهی ساده را فراموش نکنید.
قانون دوم
پلیس راهنمایی و رانندگی، شرح وظایف مهمی دارد و فقط وظیفه‌اش این نیست که سرچهارراه بایستد و برای شما جریمه بنویسد. وقت تصادف، به جای ایستادن و دعوا با راننده ماشین بغلی، به این وظیفه مهم پلیس احترام بگذارید و منتظر داوری‌اش بمانید. وقتی خونسردی‌‌تان در صحنه تصادف حفظ شود، راننده مقابل با هرمیزان عصبانیت، نمی‌تواند راهی به جایی ببرد و این‌طور نه شما درگیر دعوا می‌شوید و نه اعصاب عابران خیابان خط‌خطی می‌شود.
قانون سوم
نور چراغ‌های اتومبیل را امتحان کنید و مطمئن باشید میزان آن چشم رانندگان دیگر را اذیت نمی‌کند. صدای بوق را هم امتحان کنید تا آستانه شنوایی راننده‌ها و عابران خیابان آسیب نبیند. یادتان نرود هیچ انسانی لایق آسیب‌های بی‌جهت شما نیست.
قانون چهارم
خط عابر پیاده حرمت دارد. خودتان هم اگر خیابان مشغول پیاده‌روی باشید و از روی خط عابر رد شوید، انتظار دارید راننده ماشین به خاطر این قانونمندی، مراعات کند. به خط عابر که می‌رسید، سرعت ماشین را کم کنید و مراقب باشید ترس به دل عابر روی خط نیندازید.
قانون پنجم
وقتی ورود ممنوع می‌روید که خیلی هم کار بدی است، طلبکار نباشید. اگر اتومبیلی در مسیرخودش است، چراغ اتومبیلتان را خاموش و راه را باز کنید و به نشانه عذرخواهی از این رفتار غیرقانونمند، دستتان را بالا ببرید.
قانون ششم
همه ما دچار حواس‌پرتی در رانندگی می‌شویم، مثلا حواسمان نیست و بدون نگاه به رفت و آمد ماشین‌ها، از فرعی وارد اصلی می‌شویم یا روی دست راننده مقابل می‌پیچیم. در این مواقع بهتر است کمی حواستان را جمع کنید و راه را برای راننده‌ای که اذیتش کرده‌اید، باز و رفتارهایی مثل رانندگی با سرعت مورچه‌ای، ترمز گرفتن‌های بی‌دلیل و … را هم ترک کنید.
قانون هفتم
دنبال آدرس می‌گردید یا جا پارک؟ تفاوتی نمی‌کند، در هر دو حالت نباید به خودتان اجازه دهید راه عبور را برای اتومبیلهای پشت‌سر ببندید و ترافیک ایجاد کنید. یک دور اضافه، شما را از هیچ‌چیز عقب نمی‌اندازد، اما ترافیک، اعصاب و روان راننده‌های پشت‌سرتان را نشانه می‌گیرد.
قانون هشتم
در ترافیک صدای ضبط اتومبیل را کم کنید، سلیقه موسیقیایی شما، سلیقه همه نیست. حواستان باشد به همان اندازه که ممکن است حوصله شما از ماندن پشت اتومبیل‌‌ها سربرود و خسته شوید، رانندگان دیگر هم همین حال را داشته باشند. پس برای راه گرفتن روی دست آنها نپیچید و اگر با راننده‌ای چشم در چشم شدید، لبخند را فراموش نکنید.
قانون نهم
با شنیدن صدای آژیر ماشین آتش‌نشانی یا آمبولانس، راه را باز کنید. ماشین هم که رد شد، فرصت‌طلب نباشید و تصمیم نگیرید پشت‌سر آن از راه باز سوءاستفاده کنید. فرصت‌طلبی شما، هم راه رانندگان دیگر را می‌بندد و هم ممکن است تصادف درست کند و آمبولانس را برگرداند.
قانون دهم
هنگام بارش باران، حواستان به عابران باشد، اگر از کنار خیابان رد می‌شوید، سرعت را کم کنید تا آب جمع شده روی سطح زمین عابران کنار خیابان را خیس نکند.
